İzmirli Bayram Çakır (31), 24 ay önce karıştığı bir yaralama olayının suçlusu olarak cezaevine düştü. O sırada oğulları Cengizhan’a 1 aylık hamile olan eşi Nariye Çakır, ailesi sahip çıkmadığı için 8 ay boyunca kadın sığınma evlerinde hayatını sürdürdü. Oğlunu kadın sığınma evinde doğuran Nariye Çakır, yaşadığı sıkıntılar nedeniyle bipolar duygu bozukluğuna yakalanınca minik Cengizhan’ı da Bursa Çocuk Yuvası’na vermek zorunda kaldı.
Denetimli Serbestlik sayesinde cezaevinden çıkan Bayram Çakır, İzmir’de derme çatma bir ev bulup eşi Nariye Çakır'ı da yanına aldı. Şu an Karabağlar Belediyesi’nde kamu yararına ücretsiz olarak çalıştığını belirten Çakır, "Elektronik kelepçe sistemi var akşam saat 21.00’den sonra evden çıkamıyorum. Bursa’da oğlum var, onu görmeye gidemiyorum. Ev sahibi bizi evden çıkartacak. Eşyalar da bize ait değil. Sokakta kalma riskimiz var. Eşim zaten rahatsız yüzde 40 engelli, bipolar duygu bozukluğu var. İş verilmesini istiyorum, ev konusunda yardımcı olunmasını istiyorum” diyerek çaresizliğini haykırdı.
“SEN CEZAEVİNDEN ÇIKMIŞSIN DİYE İŞ VERMİYORLAR”
Bursa Çocuk Yuvası’nda kalan 1,5 yaşındaki oğlu Cengizhan’ı yanına almak için sigortalı bir iş bulması gerektiğini anlatan Çakır, “Oğlum 2-3 yaşına girmeden onu yanıma almak istiyorum. Oğlumu kucağıma alıp sevemedim. Elim, kolum bağlı. Her yere başvurdum ama çare bulamadım. ‘Yardımcı olacağız’ dediler, olmadılar. Ailemden de destek yok. Nereye gittiysem ‘sen cezaevinden çıkmışsın’ diyorlar, uygun bulmuyorlar” dedi.
“ANNE, BABA SEVGİSİNİ KİM VEREBİLİR Kİ”
Oğlunu en son 2 ay önce gördüğünü söyleyen Bayram Çakır, içindeki evlat hasretini ise şöyle anlattı:
“Eşim oğlumuzu 6 aydır görmüyor. Tanımıyor zaten bizi. Onun hasreti var içimde. Gidip görmek istiyorum ama imkanım olmadığı için göremiyorum. Evladımı yanıma istiyorum ama durumum düzelmezse yanıma vermeyecekler. Çocuğum şuan iyi bakılıyor. Mecbur aldılar bizden ama anne, baba sevgisini kim verebilir ki.”
“AYRI KALMAK İSTEMİYORUZ”
Eşi Nariye Çakır'a verilen çocuk yardımından haberlerinin olmadığı için bankada paranın biriktiğini söyleyen Bayram Çakır, aldıkları 100 TL’lik yardımla biraz olsun nefes aldıklarını ama şu an evlerinde ekmek bile olmadığını belirtti. Artık eşinden ve çocuğundan ayrı kalmak istemediğini söyleyen Çakır, “Zaten ayrı kaldık 24 ay boyunca. Biz çocuğumuzla birlikte yaşamak istiyoruz. Herkes gibi mutlu olmak istiyoruz” dedi.
“ANNE, BABA DEMESİNİ GÖRMEK İSTİYORUM”
Oğlu Cengizhan’a 6 aydır hasret olduğunu söyleyen Nariye Çelik ise içindeki evlat hasretini şu sözlerle anlattı:
“Çocuğumun yürüyüşünü göremedim. Doğum gününde, anneler gününde göremedim. ‘Anne, baba’ demesini görmek istiyorum. Eşime destek olsunlar, bir iş bulsunlar. Eşim elinden geleni yaptı ama başvurmadığı yer kalmadı. En büyük taş hangisiyse ona başını vurdu ama kimseden fayda yok.”
Editör: TE Bilişim
